Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1979). Po ukończeniu studiów związał się z teatrami warszawskimi: na Targówku (1979-1982), Narodowym (1982-1984) oraz Ateneum (od 1984). Tak wspomina początki swojej teatralnej kariery: Nikt mnie nie chciał, nikt, nawet z głębokiej prowincji. Ja gdzieś to rozumiałem – wyglądałem na jakieś 16-17 lat, wyglądałem niepoważnie. Dlatego postanowiłem wziąć sprawy w swoje ręce i pojechałem do Warszawy. Oczywiście wszyscy się ze mnie śmiali bo wiadomo, że Warszawę obstawia warszawska szkoła teatralna, nikt z Łodzi bez żadnych referencji, nie miałem żadnego debiutu w filmie. Ale mówię spróbuję, co mi szkodzi. Pierwszy był Teatr na Targówku bo ja zacząłem od wschodu, żeby jakiegoś teatru nie opuścić. Zaznaczyłem sobie pinezkami na mapie te wszystkie teatry.

Przed kamerami zadebiutował w roku 1978 niewielką rolą w obrazie pt. „Do krwi ostatniej” Jerzego Hoffmana, co w późniejszym czasie zaowocowało rolą w telewizyjnym filmie „Znachor” (1981) tego samego reżysera.

Grał u Andrzeja Wajdy („Człowiek z żelaza”, 1981; „Wielki tydzień”, 1995), Wojciecha Marczewskiego („Ucieczka z kina Wolność”, 1990), Kazimierza Kutza („Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza”, 1993; „Pułkownik Kwiatkowski”, 1995), Leszka Wosiewicza („Kroniki domowe”, 1997). U Krzysztofa Kieślowskiego aktor pojawił się jako tajemniczy nieznajomy w dziewięciu częściach „Dekalogu” oraz w filmie „Bez końca” (1984). Tak wspomina współpracę z reżyserem: Krzysztof traktował mnie jak równorzędnego partnera. Nie był tym wielkim Krzysztofem Kieślowskim reżyserem, tylko po prostu partnerem. Dał mi scenariusz [red. „Bez końca”] i powiedział, żebym przeczytał i jeżeli spodoba mi się ta rola, to on by chciał bardzo, żebym zagrał. Powiedziałem, że nie muszę czytać scenariusza, ja zagram, ufam mu, jeżeli on uważa, że ja powinienem zagrać te rolę to znaczy, że tak ma być. (…) Zrozumiałem, że on tak pracuje, że naprawdę interesuje go moje zdanie na ten temat.

Aktorstwo Barcisia bardzo ceni sobie także Andrzej Barański. Aktor zagrał u niego w „Kramarzu” (1990), w „Kawalerskim życiu na obczyźnie” (1992), w „Dwóch księżycach” (1993) i tytułową rolę w „Braciszku” (2007).

Występował również w serialach, m.in. „07 zgłoś się” (1976), „Siedem życzeń” (1984), „Wierna rzeka” (1983) i „Zmiennicy” (1986).

Szczególną sympatię telewidzów zdobył występując u boku Cezarego Żaka w komediowym serialu „Miodowe lata” i w popularnym serialu produkcji Telewizji Polskiej „Ranczo”.

W podcaście „Rekonstrukcja Cyfrowa TVP” Katarzyna Borowiecka przygląda się twórczości wyjątkowych gości, zagłębia się wraz z nimi w świat filmów i seriali oraz sięga po ich – dotąd nieznane – anegdoty i wspomnienia. W podcaście poruszane są tematy związane zarówno z najgłośniejszymi, jak i z kameralnymi tytułami, z których wiele dostępnych jest na stronach www.vod.tvp.pl oraz cyfrowa.tvp.pl w nowej jakości obrazu i dźwięku, po rekonstrukcji cyfrowej.

Dotychczas gośćmi podcastu byli: Krystyna Janda, Juliusz Machulski, Zbigniew Zamachowski, Jerzy Radziwiłowicz, Katarzyna Figura, Maria Pakulnis, Filip Bajon, Grażyna Szapołowska, Krzysztof Zanussi, Janusz Zaorski, Waldemar Krzystek, Olaf Lubaszenko, Bogusław Linda, Jan Jakub Kolski oraz aktorzy serialu „Nad Niemnem” – Iwona Katarzyna Pawlak i Adam Marjański. Za pomysł oraz realizację formatu odpowiada Zespół Ośrodka Dokumentacji i Zbiorów Programowych TVP oraz Agencja Kreacji Rozrywki i Oprawy TVP.

Wszystkie odcinki podcastu udostępniane są na profilu Rekonstrukcja Cyfrowa TVP na platformach YouTube i Spotify, a najnowsze informacje o programie w serwisach społecznościowych Facebook i Instagram.