„Koniec świata” to kameralny, autorski film dokumentalny, w którym kilka historii spotyka się w czasie jednej nocy, ostatniej nocy roku 2012. W tę jedną noc, podobną do wielu innych, ludzie w dużym mieście, nękani samotnością, chcą z kimś porozmawiać. Niektórzy wzywają — często niepotrzebnie — pogotowie, inni przychodzą w środku nocy na terapię, jeszcze inni dzwonią do radia, gdzie prowadzący zadaje pytanie o koniec świata — co on znaczy dla każdego z nas z osobna. Opowiadają o sprawach tragicznych, bolesnych, a czasem drobnych, wręcz zabawnych. Zauważalna i poruszająca jest ich wielka potrzeba rozmowy, bycia wysłuchanym, potrzeba bycia z kimś obok. Radio jest motywem łączącym ten nocny świat — słyszymy je w karetce, w taksówce wiozącej klienta na terapię, w monitoringu miejskim, gdzie na dziesiątkach ekranów widzimy nocne życie miasta. Radio jest klamrą spajającą film oraz źródłem najważniejszych pytań.