Nagroda Główna – Motyl 2018 w kategorii film dokumentalny dla „Przerwanej misji” w reżyserii Petro Aleksowskiego. Film został uhonorowany za wrażliwą, perfekcyjnie zrealizowaną i opowiedzianą historię dramatycznej przeszłości determinującej teraźniejszość oraz wskazanie, że „przerwana misja” nadal trwa – w rodzinach bohaterów oraz w sercach widzów.

Historia o codziennym życiu dwóch żołnierzy, którzy doznali trwałego uszczerbku na zdrowiu w czasie misji w Afganistanie. Dla 27-letniego Tomka, który stracił rękę, każdy kolejny dzień jest wyzwaniem. Z kolei zmagający się z zespołem stresu pourazowego 45-letni Franek po utracie nogi stara się nie poddawać ze względu na swoje dzieci. W filmie poznajemy perspektywę zarówno weteranów, jak i żony Franka, która opowiada o cieniach i blaskach życia naznaczonego wojenną traumą.

Pierwsze Wyróżnienie Specjalne w kategorii Film Dokumentalny otrzymał „Niebo bez gwiazd” w reżyserii Katarzyny Dąbkowskiej-Kułacz za pokazanie, że „gwiazdy na niebie” istnieją, również dla tych, którzy pozornie nie mogą ich zobaczyć.

Poruszająca historia o miłości między ojcem, któremu na skutek choroby pozostało kilka procent wzorku i niedługo przestanie widzieć, oraz jego 7-letnim synem, który staje się jego przewodnikiem, jego oczami. To, co syn ogląda po raz pierwszy, ojciec prawdopodobniej widzi po raz ostatni. Mimo choroby, a może dzięki niej, bohaterowie czerpią z życia to, co najpiękniejsze, a ich wyjątkową relację można opisać parafrazując powiedzenie: miłość jest niewidoczna dla oczu. Poruszająca historia o miłości między ojcem, któremu na skutek choroby pozostało kilka procent wzorku i niedługo przestanie widzieć, oraz jego 7-letnim synem, który staje się jego przewodnikiem, jego oczami. To, co syn ogląda po raz pierwszy, ojciec prawdopodobniej widzi po raz ostatni. Mimo choroby, a może dzięki niej, bohaterowie czerpią z życia to, co najpiękniejsze, a ich wyjątkową relację można opisać parafrazując powiedzenie: miłość jest niewidoczna dla oczu.