Zbigniew Zamachowski urodził się 17 lipca 1961 roku w Brzezinach. Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Debiutował w wieku dwudziestu lat w „Wielkiej majówce” Krzysztofa Rogulskiego (1981), gdzie zagrał głównego bohatera Ryśka Kołonta.
Później występował w serialach telewizyjnych: w „Popielcu” (1982) Ryszarda Bera, „Pierścieniu i róży” (1986) Jerzego Gruzy oraz w „Zmiennikach” (1986) Stanisława Barei”.
Grał m.in. u Andrzeja Wajdy („Biesy” 1988, „Korczak” 1990), Wiesława Saniewskiego („Dotknięci” 1988), Jacka Bromskiego („Zabij mnie, glino” 1987, „Sztuka kochania” 1989), Wojciecha Marczewskiego („Ucieczka z kina «Wolność»” 1990, „Weiser” 2000) i Romana Polańskiego („Pianista” 2002).
Jedne z najlepszych filmowych ról zagrał u Krzysztofa Kieślowskiego w „Dekalogu X” (1989) i „Trzech kolorach. Białym” (1993), gdzie wcielił się w postać fryzjera Karola – bohatera niejednoznacznego i zagadkowego.
W 1994 na planie filmowym współpracował z Kazimierzem Kutzem, który obsadził go w roli zaopatrzeniowca Tomasza w „Zawróconym”. U tego samego reżysera zagrał także w komedii przygodowej z czasów stalinowskich – „Pułkowniku Kwiatkowskim” (1995).
Zamachowski za znakomitą rolę Jaśka opiekującego się dziesięcioletnią dziewczynką w poetyckim filmie Andrzeja Jakimowskiego „Zmruż oczy” (2003) został uhonorowany Nagrodą Orła dla Najlepszego Aktora. Wystąpił w głównej roli w filmie telewizyjnym Sylwestra Chęcińskiego „Przybyli ułani” (2005, z cyklu „Święta polskie"). Pojawił się też w głośnych filmach historycznych: „Pokłosiu” (2012) i „Jacku Strongu” (2014) Władysława Pasikowskiego oraz „Wałęsie. Człowieku z nadziei” Andrzeja Wajdy (2013).
Do 1988 roku jest związany z Teatrem Telewizji, w którym zadebiutował w spektaklu „Wiosenne Wody” Iwana Turgieniewa w reżyserii Andrzeja Maja. Na swoim koncie ma również m.in.: tytułową rolę w „Płatonowie” Antoniego Czechowa w reżyserii Andrzeja Domalika (1992), Mozarta w „Amadeuszu" Petera Shaffera w reżyserii Macieja Wojtyszki (1993), postać XX w „Emigrantach” Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierza Kutza (1995), Głumowa w „Naszym człowieku” Aleksandra Ostrowskiego w reżyserii Kutza (1996), Podkolesina w „Ożenku” Mikołaja Gogola w reżyserii Jerzego Stuhra (2002).
Zamachowski od początku związany był z estradą. Jednak w podcaście przyznaje: „Pomysł na życie miałem troszkę inny – niekoniecznie chciałem być aktorem, raczej myślałem o muzyce i ta muzyka towarzyszyła, i towarzyszy mi do dziś. Chciałem być piosenkarzem” (…).
Jeszcze w czasie studiów występował z poznańskim kabaretem TEY, w 1980 roku dzięki swojemu własnemu programowi, zdobył II nagrodę na festiwalu w Opolu, występował na Festiwalu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Wykonywał piosenki z repertuaru Kabaretu Starszych Panów, piosenki Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty, a także swoje własne kompozycje do tekstów autorskich.
W podcaście „Rekonstrukcja Cyfrowa TVP” Tomasz Kolankiewicz przygląda się twórczości wyjątkowych gości, zagłębia się wraz z nimi w świat filmów i seriali oraz sięga po ich – dotąd nieznane – anegdoty i wspomnienia. W podcaście poruszane są tematy związane zarówno z najgłośniejszymi, jak i z kameralnymi tytułami, z których wiele dostępnych jest na stronach www.vod.tvp.pl oraz cyfrowa.tvp.pl w nowej jakości obrazu i dźwięku, po rekonstrukcji cyfrowej.
Dotychczas gośćmi podcastu byli: Jerzy Radziwiłowicz, Katarzyna Figura, Maria Pakulnis, Filip Bajon, Grażyna Szapołowska, Krzysztof Zanussi, Janusz Zaorski, Waldemar Krzystek, Olaf Lubaszenko, Bogusław Linda, Jan Jakub Kolski oraz aktorzy serialu „Nad Niemnem” – Iwona Katarzyna Pawlak i Adam Marjański. Za pomysł oraz realizację formatu odpowiada Zespół Ośrodka Dokumentacji i Zbiorów Programowych TVP oraz Agencja Kreacji Rozrywki i Oprawy TVP.
Wszystkie odcinki podcastu udostępniane są na profilu Rekonstrukcja Cyfrowa TVP na platformach YouTube i Spotify, a najnowsze informacje o programie w serwisach społecznościowych Facebook i Instagram.
